üzülüp
acı çektiğim her keresinde
anlarım
bir mâna yüklenmiş işaretlere
gülümseyerek sakince
kavramalı yeni olanı
ve yürümeli üzerinden
derim kendi kendime.

ne garip;
düğümün sorgusu menzilinde
her yeni kapıya gelindiğinde
zamanı ve kendini seyir halinde bulmak
film gibi
büyüleyici ve gerçek.

hani bazı anlarda
bulunduğunuz yeri anlamak için
çevrenizi iyice görmek istersiniz ya
işte onun gibi
kapıda etrafı yoklarken
taa en gerilere baktım
ne garip;
en başı çok heyecan verici
imbik-imbik, bir düş
sonrası ise
sonrası başından daha uzun;
bilebilmeye arzulandığımız, bilinen.

off Tanrım!
bu ne ihtişam!
öz: giz.

ne zamanın içindeyim
ne de dışında şimdi
hissedebiliyorum seni ''gerçek'';
bedenim için
belki yenisin ama
anladım ki
sen eskisin
merhaba.

14.haziran.2009
02:20