Ben Uslanmaz!!!





Ben, çocukken de böyleydim...
Altmışında da böyleyim...
Hemen inanırım, kanarım..
Hemen severim, kaynaşırım.
Hiç art düşüncem olmaz
Teslim olurum bana uzanan ellere..
Bir gülücük, bir tatlı söz kandırır beni,
Dünyalar benim olur...
Şu, yaşadığım altmış yılda
Bilseniz kaç kere tosladım
"Gümmm" diye duvara.
Ama ben uslanmaz bir
Hümanistim...
Hele de toslamalardan sonra
Geçen zamanda unuturum da
Olanları bazı, bazı.
Kim ne demiş, hatırlamam
Ya da hatırlamak istemem
Tıpkı çingenelerin "Unutturma sanatında ki"
Gibi, silerim kafamdan.
Dedim ya ben uslanmaz bir
Hümanistim....

cahide gökoğlu
2009