I.

Kardelen öpüşünde, aklığını sarmalatmaya hazır bekliyor
Gülüşün reng'inden...
Ekinler, köklerinden latifeyle fısıldıyor;
Bir kısırlık döngüsü çizip, nadasa dalmaya,

düş ağrısı göğsünde...


II.
Anlamlandırma uğruna,
Bir çengel ucunda sürüklediğin geçmişin
Enkâzından kükrüyor, kulağına
Bir ağaç kavuğuna, ağ örmeye,

Örümcek sanrısı boynunda...


III.
Yanık perde lekesinden, kalabalığı soğuturken
Şehir çarpar göz'üne... Sonra...
İçini gıdıklayan testere sesi, ritm tutuyor;
En sevdiğin notadan silkinip, soru sormaya,

kararsız titreyen ellerinde...


IV.
Ve biliyorsun, cevabı bilmediğini.
Kardelen öpüşün bu yüzden, Ürkek ve çelişkide...
Parmaklarından akmakta telaşın;
Sen; küstah. Kendini yadsıyan avare,
Papatya özünden soyunup, dönmeye hazır sarıya


Kah mağdur, sızlayan omzunda...


...