hep aynı terane "eşek eşeği ödünç kaşıyor."
insan, şiir adına yapılan yorumlara şaşıyor.
herifçioğlu daha bakmadan çayın tadına.
eline sağlık, çok nefis, çok güzel olmuş diyor.

o onu kaşıyor, bu bunu kaşıyor, müteşair coşuyor.
kulak arkasında bir kalem kıstırılmış ağamın,
bir avuç tuz alıp avaz avaz koşuyor.
bana sorarsanız laf sanat manat, kalem eş boşuyor.
arif olan anlıyor, diğer güruh kanatsız uçuyor.

ben de bir kalem aldım elime,
elim üşüyor, kalem üşüyor.
kâğıt küsüyor.
kalemimin ucundan kâğıda neler neler düşüyor.
iyi bir yorumcuysan gel de bu düşü yor.
bir müteşair aklınca hiciv miciv döşüyor.

bak hele!
kızma bana ben de kendimce yorumluyorum.
sanma ki bunları yazarken,
hiç mi hiç yorulmuyorum.
yorum içinde nice nice yorum arıyorum.
lâkin hiç mi hiç sorulmuyorum.
ben de kendimce bir şeyler yorumluyorum.

bu dükkan öyle bir dükkan ki gelen bulur sefa.
alan pişman, satan bedbin,hiç uğramaz hiç vefa.
ehl-i diller dış dolaşır, merkebi merkep kaşır.
o onunla bu bununla cümlesi haşır neşir.
ben de yazdım şöyle böyle bir şiir.
ankara,31.03.2009 İ.K