havva’nın şarkısıyla oyalandıkça zaman
evimiz hiç durmadan cennet…
umurumda değil, gelmiyor olman
sadece aşkın için yemin et


her gün duvara tırmanan yosun
her gün çürüyen perdeler
elma ağacının yüzyıla kayan gölgesi…
masalımı üzüyor bu evin her saat başı
omzuma biraz daha yaslanışı


ve ben burada
hep burada
sürekli seni seviyorum


her an… kapıyı çalıyorsun
her an açıyorum
boynuna sarılıyorum
sarılmıyorum
duruyorum öylece
şaşkınım
yada değilim
belki de sarıldım
sıkı sıkı
çokça dudakların


içeridesin
eşiktesin
yoldasın
dışarıda kar
dışarıda yaz
dışarıda bir güneş, bir ayaz


elinde kasımpatları, süsenler
yüzünde haylaz bir gecikme
sürekli kapıyı çalıyorsun
sürekli yoksun


her gece gökyüzü ayla
her gece başım leyla
her gece fırtına

kiremit döküyor rüzgar
bahçemiz tarumar
geciktin...

değişiyor resim
dalları kırılıyor elmanın
kırılıyor mevsim
bir şiir daha kırılıyor


sürekli akşam
sürekli gam


sürekli sevdam!