Başkasının bir tanesi olduğunda
Kemikleri kırıldı kentin

Buzdan bir yıldız gibi kaydın
Herkesin ötekileştiği yığınların arasındasın
…

Üşüyen zeminlere uzanıp
Köşeleri zehirli repliklerde titredin
İhanet ettin!
Sen; pulları keskin balık
Suç ortağın sahte “mim”
Sana ne oldu sevgilim!
…

Ah! Öfkem dinmedi
Dağ devirdi / kök söktürdü
Koca şehri yerle bir etti
Buralar artık cehennemin ta dibi

Bakma öyle betonlaşan yüzünle
Sesi çatlıyor göğün sen inkâr ettikçe
Gözümde zerre kadar küçüldün
Sana ne oldu sevgilim
…

Sadakatin mührüne mum tozu süren
Hikâyenin ak alınlı geliniyim

Zihnimin eşiğine diken döşedim

Şaşmaz pusulam / dönmem yolumdan
Ayazını delerek
İzlerini silerek

Gidiyorum

Yolların iliğine efkâr bıraktım
Vedamı göğünün zarına astım
Küfürler ettim!
Çığlığı bastım!

Aklanamadın!

Sana ne oldu sevgilim
…

Uzat elini
Irmaklarım parmaklarından aksın
Alın yazından
Hayat çizginden

Siliniyorum

Avuçlarındaki masal çukuruna
Sevdamın naaş’ını bırakıyorum