gümüş ve akasyadan
tebessüm bırakır sabahıma
göğsümde çimen yarenliği

/ en güzel
annesi söylermiş adını /

ses olurum yoluna
...............................

vakit gelir

o toplar dudağını saçlarını
yağmuru kollayan gözlerime
haziran bırakıp gider

geçerken uykumuz toroslardan
al birazını devinmeyen nefesten
götür kuşlara ver

mahzendeki şarap sabrıdır
bilincimizde şahlanan zaman
durur hasrette
sonra… salınır
gölgeme dayanan onca bahar

sevdaya iliştiğimiz kadar gül
yaprağı bulaşır tene
şimdi kalk sen bu yanmışlığın hepsini
hayata ver

bazen garip bir şekilde
kalbimize sığınabilir dünya
gözyaşı kadim dostumuzsa da
kahkahamızda çınlar misketler
kuyular açar önümüze
neşe eskitiriz biraz

itinayla geçer güvercinlerin sofrasından
unutmadığından rüzgârı paylaştığını

şimdi ben sevmem mi
örümceği esirgeyen yanını
lâle kuşanan memleketinde
tambur taksimi dinlerken
ömrüme dalan gözlerini

özlerim tabii



Esra Güzelipek