sabahın ilk ışıklarıyla gözlerimi açtım... oadam soguk, her soğuk aslında.. bir burukluk var içimde. aklıma ne gelirse o gün, o gün olur o olay. aklıma ilk gelen yolsuzluktu. zamana aldırmadan çıktım yola. güzen duymadım hiç kimseye.. kapadım kulaklarımı, duymadım bana seslenenleri.. ve yalnız değildim, düşüncelerim ve benliğm.. biz bir ikiliydik, ama mutlu değildik.. çaresizce çıktık yola.. SEVMEDEN, SEVİLMEDEN BEKLEYİŞLERİ BEKLEDİK.. saf ve temiz duygularımızı kimseye bağışlayamadık.o duygular bizimdi..onlar taşıyamazdı bu duyguyu. biz alışmıştık. BEKLERKEN BEKLEMEYİ SEVMİŞİZ.. ona özlem duymuşuz. geride kalan ne varsa unutmaya çalışmışız.. ama beceremedik, unutmak bize göre değildi..YOLA ÇIKARKEN KAYBETMEYİ GÖZE ALDIK. ELİMİZDEKİLERİNİ KAYBEDEBİLİRİZ AMA UNUTAMAYIZ.. unutmak benliğin dışındadır. yolsuzluk.. hiçbir engele uğramadan gelir bize. biz yolcusuz yollardık bazen.yalnıztık.. yollar yolcuya hasret kalmıştı, onu istemiş, onu beklemişti..biz birlikteydik ama yalnızdık.. beynim seni düşünürken sana susamışken, benliğim beynime susamıştı.. gözlerim gözlerine baktığında yolsuzluğu görüyordu. o an ürperirdim birden. soğukkanlılığımı yitirirdim.. haykırmak isterdim ama yapamazdım.. elimde olmadan çekip gitmek istedim ama gidemezdim.. beni oraya bağlayan neydi?? bilmezdim.. cevaplar yıkardı beni. tutunmak isterdim birilerine ama o yolda yalnızdım.. kendime hapsettim düşüncelerimi.. mahkumdu oraya, çıkamazdı.. İDAMI BEKLEMEKTEN BAŞKA BİR ŞEY YAPAMIYORDU.. beklemek düşünüşleri zorlaştırıyordu. hangi yöne dönse sonuç farklıydı. ama her sonuç yokuşa çıkıyordu. inişler yoktu yaşamda. zamana karşı yarışlar vardı. zaman bizi kendine tutsak etmişti. kopamıyorduk.. bizi saran sarmaşık gibiydi adeta.. yarışta benliğimizin dışına çıkardık.. kendimizi kaybeder, yapamam dediğimiz şeyleri büyük bir zevkle yaparsın. bir süre sonra benliğine geri dönersin. büyük bir utançla ağlarsın. kendine bile itiraf edemezsin. nefretin mutsuzluğunu da sarar.. kaçamaklar yapmak istersin, yaparsın da.. kaçıp gittiğin an kurtulduğum an dersin. ama değildir.. gitmen hiçbir şeyi değiştirmez.. sadece uzaklaşırsın oradan. benliğin beynini de götürür yanında.. ayrılmazlar bir bütündür onlar...