Küçük umutlardı aslında gerçekleşmesini beklediğim ve kutlamayı dilediğim.Sadece senden öte seninle birlikte.
Olmadı,hep bir duvarla karşılaştı gözlerim sana bakarken. Hayallerimde bile sana sarılmalarımdaki soğukluğun bundandı belkide.Bir gün evet bir gün mutlaka diye dilendim hep yaratanımdan.Olmadığını her farkettiğimde daha da direndim.Olmadı,yapamadım,yapamadık,olamadık BİR.
Halbuki bir zamanlar birlikte kurduğumuz hayallerimiz vardı ama kayallerimizin kenarları bir bir söküldü işte.Oysa nede çok istiyorduk hayallerimizi rengaren boncuklarla süslemeyi.
Herşey farketmekle başlıyormuş ve artık fark ettim. İçim acısa da fark ettimki sadece ebn hayaller kuruyorum artık.Sadece ben istiyorum BİZ olmayı.
Usulcacık sokulmak istedim yüreğine.Ama izin vermedin.Sıcaklığımla ısıtmak istemiştim halbuki.Kabul etmedin.Olsun dedim ve artık görmezden gelmeye çalışıyorum ve teselli ediyorum kendimi.Sevgime sığınıp buda geçer diyorum.Ama geçmiyor,yaralarım açık kaldı ve kanıyorlar YARRR.
Hala seni düşündüğümde bir cam daha batıyor sanki yüreğime.Ve inan bana çıkartmaya bile çalışmıyorum sebebi sensin diye.
Bir gün bir deprem yaşarsan yüreğinde ve hani hasarlanırsa o kalbin, ve yıkılıverirse etrafında bana karşı ördüğün duvarların hani olurya diyorum içimden kendi kendime işte belki ozaman anlarsın beni.Kim bilir.
Gel sevgili, kır zincirlerini,yık duvarlarını,özgürlüğüne kavuştur kalbini.Gör, işte ozaman gör sevginin kudretiniGel hadi ne olur o etrafına ördüğün duvarları yık artık.Yıkma beni...