Annem ben ufakken zaman zaman(en çokta onu kızdırdığımda) AH KIZIM SENDE ANNE OLUNCA ANLARSIN derdi...
olamadım ANNEM olamadım ama anladım...
Anne olmadan da büyürmüş insan ve anlarmış annelerin yüreğini
Oyuncaklarım,derslerim ve önemsiz dertlerim için seni yorarken, üzerken ANLAYAMADIM SENİ!Güle oynaya evlenip istanbula gelirken de anlayamadım seni..
Benim evden uçuşumdan sonra kimbilir kaç gece uyuyamadın, kaç gün yemek yiyemedin, kaç gün ağladın????birbirimizden habersiz birbirimiz için yıldızlar ve melekler şahitliğinde dualar eşliğinde kaç gece hıçkırarak ağladık...
İlk kez ayrılık düşmüştü aramıza, ne üniversiteyi kazandığımda ayrılmıştım senden ne de işe başladığımda, hep yanıbaşımdaydın bense dizlerinin dibinde...En iyi arkadaşıydık birbirimizin...Senin sayende hayatta hiçbir sıkıntı çekmemişim meğer...
şimdi anlıyorum... seni başka annelerin gözlerinde, sözlerinde ve işlerinde görüyorum ..
ben ANNE olamadım !!!Belki de hiç olamayacağım.. Doya doya yavrum diyemeyecegim demiyorum, kendi çocuklarım olmasa da yavrum, oğlum, kızım derim elbet; okşarım bir bebeği ,öperim doyasıya, sevgimle sarılırım bir çocuğa ama o iki hecelik kelime beni doyasıya sarmalayamayacak, bir minik yürek ANNEM diye sarılamayacak... Annem diyen olmasada anne olamasamda anlıyorum seni CANIM ANNEM!!!
şimdi her düğündeki gelini ,şehit haberlerini, yağmurda bir köşeye sinmiş kediyi , yapayalnız kalan bebekleri gördüğümde yüreğime bir kor düşüyor....
ne diyelim herşeyin hayırlısı olsun biliyor ve inanıyorum ki bunda da bir hayır vardır...

06.02.2009 saat:16:00 Elif