Bir feryat kopuyor Ortadoğu’da
Müminler ağlıyor, herkes bihaber
Kanı, barutu, âhı çeken vücuda
Kayıtsız kalıyor, görmüyor gözler

Her evde çığlık, her kubbe yıkık
Kuşlar hep kanatsız, mavisiz gökler
Başlar hep secdede; ezanlar kısık
Dudakta ıslak, buruk âminler

Gündüzler karanlık, gece serseri
Ürkek yürekler, çekingen gözler
Her adım ölüm, her adım sinsi
Sokak başı dikili; çürük cesetler

Ne dil ne de din bunun sebebi
İnsanlık ölüyor, bitiyor sözler
Namus, haysiyet, ayak terkisi
Çiğniyor, eziyor, lanetli yüzler

Ya’rab çare tükendi, canlar gidiyor
Halimiz ki ancak sana aşikâr
Başı demir değil, utanç kesiyor
Merhamet Allah’ım; sensin lütufkâr...