Sesim yalnızlığımı 3’e bölüyor
3’e
3’e bölünebilen bir yalnızlıktır gözyaşı
İyi de yağmur...
Yağmur kaç kere geçer kitabımızda?
Kaç sorusu vardır?
Kaçının cevabını verir bu hayat?

Aynı yerden aynı uçurma itildik, sessizce
Argo gözlü şehirlerden geçtik, kimse görmeden
Kutsal kitaplardan kanımızı çektik, kimse anlamadan

Bölünebilen bir derttir gözyaşı
An olur fesleğen kokar
An olur oğlun doğar

Yine aynı hüzün
Karaltı
Aynı zafer

Yağmur hayatı 3’e böler
Öncesi; gözyaşının gözde birikme sancıları gibidir,
yalnızlık gibidir
Yağarken tapılmak ister,
yeni bir dünya inşa eder
Sonrasında ise hep aynı hüzün, aynı dert, aynı mağlubiyet...