hayatın kıyısında kutsa beni aklım
geçmişin kuytusunda kaldık
zoraki anımsanmış küçük hikayeler gibi

ben derin taklalar atan güvercin
sen seyrime dalmış ürkek serçe

şimdi saçaklarda konaklıyoruz
inadına okuyoruz uzamış öyküyü

ben pençelerimle tutunmaya çalışan hırçın kedi
sen kıyıya vurmuş masum balık

yontulmuş fikirlerin kırıntıları olduk
zamanın kör noktasına vardık
belki yaşarız tüm karmaşık rüyaları

ben örerken yol kenarında umudumu
sen son kez durularsın yüreğini

seyir halinde soluyoruz yeniden hayatı
inadına direniyoruz son bölümüne trajedinin

ben orta yerde yıpranmış bir müsvedde
sen arta kalan bir dirhem düş

son kez kullanılmış kavramların kırıntılarıyız
şimdi kalıveririz anlamsız bir anın ortasında
bizi kuşatan yalnızlık değil; yadırganmışlıktır

ben eskimiş bir öykünün son sözü
sen unutulmuş, kafiyesiz bir şiir

durulduk sevgilim; kifayetsiz sözcüklerimizle
dilimizde az acılı tat ile hatırlarız
sevişmelerimizden arta kalan tükenmişliği

geçmişin kuytusunda kaldık sevgilim
son bir nefes çekelim umuda dönmüş seviden
küllerine kaldık kirlenmiş emeğin
zamanın kıyısında oturup beklerim
sen ardında iken sıkılmamış hovardalığın
gel aklım, sevgilim; kuytusuna geçmişin