ÇARE YOK

Ay bakır tepemde.
Gecemde karanlığı yarıp, gizemiyle; bir bütün bakar penceremden.
Kurşun savunmasız bedene sesli girer; doğrultusuyla...
Yakar yüreği, derin bir "Ahh" çıkar sessiz çığlığından;
Ahh, gökyüzündekileri inletir!

Tanrı lanet eder; gizemli saklambacına son verir,
Düşkün de!..

Aslında sonu yok bu oyunun, sen-ben yaratmaklığında
Güneş de karanlığı aydınlatmıyor mu sanki;
Olmasaydı tüm bunlar alacanın keyfine kim bakardı?
Saklambaç oyunu kalmazdı.
Çocuklar mahrum olurdu oyunlardan;
Oyuncakların dili olmazdı!
Ebelemeceler olmadıkça hayatın ne tadı vardı?
Renksiz, şekilsiz ve isimsiz...

* * *
Büyüyen gözler gibi büyüdük.
Oysa çocuktuk;
Sen de, ben de, onlar da...
Büyütüldük gözlerde, beyinlerde, yüreklerde
... Ve vurulduk derinliklerde; okyanustan sivrilmiş dağ tepelerinde...

Sevda Türküleri, Aşk Şarkıları
Dinlemek ve dinletmek kime, neye?
Sonunda ölümsel ayrılık varken yolculukların durağındaki kavuşmalarında;
Damağında kekre tat bırakan ayrılıklar...
Korkarım!..

Tanrı şahidim olsun, olursam şayet yaratan;
Ceza yok bu defa.
Sonsuzluk somut olsun, kainattaki hesapta.
Yılan dost, hava öksüz, kul sözsüz olsun!..


Gülizar Özlem (GÜRSES) SARAÇOĞLU


NOT: Her hakkı mahfuzdur.