Ben yine karanlığa ninniler söylerken kulağından; sen…
Yine yoksun yine yok-
Yalnızlığın çöktü vicdanımın derinlerine
İçimde buruk bir suçluluk hissi-
Yine sen dediğim mısralara karalıyorum adını
Olurda yalnızlığım diner diye belki…

Yalnızlık çöktü üzerime
Bir tutam sevgiye razıyım.
Şimdi nasılım nerdeyim bilemiyorum,
Sanki başka bir yalnızlıkta, bu rolü yine ben oynuyorum...

Yalnızlık çöktü üzerime kara bir örtü gibi,
Yıldızlarım parlar gibi-gölyüzünde

Yalnızlık çöktü ben perdeleri çekiyorum kendime
"Sense…"
Yine yoksun yine yok!

Yalnızlık çöktü üstüme
Ninniler uğurlar gibi beni yatağımda
Kulağımda bir ses - seni bana söyler
Yalnızlık çöktü üstüme
Su bardağımda karıncalar
Bir tutam gözyaşına hasret gözlerime nem salıyor yalnızlığım