Gidebildiğim sürece mutluyum.
Öyle bir özlem ki bu;
Unutulmak üzerine kurulu
ve anlamsız terk etmelerin tarifi.
Evet, kimse hatırlamamalı beni
kimse anlamamalı.

Gittiğim yerlerdir sahibim.
Hayır, kimse gelemez, bu yol benim yolum.
Uzaktan ve imrenerek izleyin beni,
yaklaşmayın yanıma.
Çünkü bu yol; benim yolum.

Tek başıma gidebildiğim kadar cesurum.
İnandığım tek bir şey var; yaşayacaklarım.
Yaşadığımsa; yol gönüllülerinin dramı.

İstesen de istemesen de
yoldur, yolculuktur çare.
İstesen de istemesen de
yol yüklenmiş yüreklilerini, kaçıyor.
Ve sen ister bakarsın, ister yaşarsın…