Uzak şehirlerin bendeki yalnızlığı gibi, sebebini bilmedeğim, tuhaf, anlaşılmaz bir duygu yoğunluğu bu.

Yaşamın insanın başına musallat ettiği, başka bir hayatın cehennemindeymişiz düşüncesini uyandıran bir ağır 'yığın' bu. Belki de gerçek yaşamların yalancı rüyaları yaşadıklarımız.

Yalanlar ve gerçekler... Ama doğrular ya da yanlışlar değil! O kadar masum değil! Doğrularını ve yanlışlarını yitirmiş bir neslin ilk kalıntılarıyız biz. Bizim payımıza düşen sadece yalanlar.

Ilık bir kış gecesi ya da yaz günlerindeki serin rüzgarların hoşluklarını yitirdiğimiz gündür bugün. Ama dün de bugündü.Yarın da en az bugün kadar bugün.

Nedir bu?

Tanımı yok, aması yok, çünküsü yok.
"Seni seviyorum çünkü bu böyle" diyecek kadar yalın olmalıydık. Yüzümüze gözümüze bulaştırdık. Onu da beceremedik.Sevginin, aşkın adını yalanlarla yarattığımız süslü sözcüklerde aradık.

Bu yazının başlığını ne koymalıyım? Çekici Yalnızlık mı? Süslü Aşk mı? Dün mü bugün mü? Ya da Atilla İlhan'dan çalıp "hangi yalnızlık" mı desek?

Bu yazının bir adı yok.Adı sizde...

Bugünün dünden daha güzel olacağını düşünmemize neden olan şu ümit etme duygusu... Seni atıp kurtulmak gerek.Bugünün dünden daha iyi olacağını düşünüp de yanılsamalarımıza yenisini koymadık mı hergün.Oysa dün bugündü.Bugün de yarın.

İnsanı en çok kandıran duygu ümit etmek oldu hep. Yoksa bu yazının başlığını "hangi ümit" diye mi değiştirsek?

"Beni en çok üzen bir erken ölümdür bir de sevdiğim insanların değiştiğini görmek" der şair.
Erken bir yalnızlık benimkisi. Bunu erken ölümler listesine mi koymalıyım yoksa insanların değişmesine mi yormalıyım?

Yorgunum.

Kendimce doğru saydıklarımın bir bir manasızlığa sürüklenmesi beni de değiştiriyor.Ben de birilerinin "değişti" dediği insanım artık sanırım.

"giden mi suçludur?
yoksa kalan mı?
herkes giden suçludur der
ama
kalan suçludur.
giden de bu yüzden gitmiştir zaten"

der şair.

Mesele hangi safta olmanız gerektiğini bilememekte.
Belki de benim de gitme zamanım geldi.
Tersi bir durum; gideni seyretmek.
Seyretmek ya da seyrettirmek...
İşte tüm mesele bu.
Olmak ya da olmamak kadar masum değil.