Gamzeleri saklı güzel…
Annem…

Maviydi bütün bulutlar ama kimsesiz bir yağmur yağıyordu yüreğimde usul usul. Ben annemi özlüyordum. Sessizce ağlıyordum sonra. Bitmek tükenmek bilmeyen zırıltılarım beni yine hasretlerle dolu akşamın koynuna hapsediyordu. Ellerinin değdiği yerlere gülleri emanet bırakmışsın anne. Kokusunda sen varsın. Aklıma düşüyorsun ve ben hayallerimin en güzel yerinde sana geliyorum. Senin için yazıyorum bütün şiirlerimi sevgiyi adının baş harfine yüklüyorum noktalara hasretler bırakıyorum. Özlemleri anlatıyorum paragraf başlarında. Ben sana ağlıyorum anne.

Yaşadığım hasret dolu günler Siyah beyaz resimler çıkıyordu karşıma. Elimde çiçekler karanlık bir gece, yanı başımda sessizliğimin kopyası. Ve sonra eteklerinde akşamları özlüyorum anne. Ellerinin çizgilerinde arıyorum gülüşlerini, gamzelerinde filizleniyor bütün hatıralar. Dualarımda saklıyorum seni. Her gün batımında sıcaklığını arıyorum cemreleri düşüren topraklarında. Yaramaz kızının insanlara illallah getiren davranışlarına hanım efendiliği ekliyorum. Yerli yersiz konuşmaması gerektiğini öğretiyorum. Uslu bir kız yetiştiriyorum sana. Asabiyete izin vermiyorum. Kavgalarımda bile sabırlı olmayı direttiriyorum şımarık kızına. Dualarında gücünü özlüyorum anne.

Sahilde aradım dün gece çocukluğumda kaybettiğim anılarımı. Çakıl taşları takıldı sadece ayağıma. Dalgalara anlattım özlediğim akşamları. Ben dalgalarla ağladım anne. Yaprak yaprak döküldü bütün hayallerim gün ışığına sızmayı bekleyen akşamlarda. Ellerimin kaldıramadığı bir boşlukta sesini özledim. Buklelerinde ayazları özledim anne.


Peşime taktığın meleklerle hayallerimi yolladım sana dün gece. Kulaklarına huzurlu olduğumu fısıldadım. Onlarla dertleş ve sonrasında bana kokunu yolla anne. Melek kokunu
Yağmurlara gülücüklerini kat ve bir sonbahar akşamında yolla bana ellerini. Karanlığın sokaklarına yaslanmış yalnızlığımda bana dualarını emanet bırak anne.