Sevdiğime itiraf…

Suçluyum.
Biliyorum.
Biliyorum çünkü seni anlamadım.Anlamaya çalışmadım bile... Sevdim sevdikçe bencilleştim.
Tıpkı şımarık bi çocuk gibi sürekli istedim. Sevilmeyi, ilgiliyi, içimde hiç dolmayan hiç olmayan,seninle doğan, seninle dolan sevgiyi istedim durdum. Bulmuştum içimdeki yokluğu belki de ondandı.Hep istedim, hep bekledim. Bekledikçe, istedikçe daha da bi hırçın, daha bi bencil oldum.Sormadım uzaklaşmalarını, sessiz kalmalarını, bunların nedenlerini, neler yaşadığını nasıl bi ruh halinde olduğunu… koymadım kendimi hiç yerine. Sadece istedim.
İstememeliydim.Sadece beklemeliydim.Bekleyip görmeliydim.Susmalıydım.Sevgimle, içimdeki senle yetinmeliydim. E n azından becerebilmeliydim bunu. Karşılıksız sevemedim.
Sevgimin karşılığını sevgi, ilgi olarak bekledim hep.Bu beceriksizliğimle, bu bencilliğimle, bu isteklerimle kendimi acıttım durdum. Acıdıkça yüreğim seni de acıttım.
Sende sadece acıtmayı becerebildim ben. Belki de mutsuz ettim seni. Buna hakkım yoktu ki.Sen bana hiçbir şey vaat etmemiştin ki. Ben istemiştim.Kıymet bilemedim sanırım. Belki de bilememin nedeni sevgiyi bilmeyişimden, tanımayışımdan hatta belki de yanlış tanıyor olmamdandı. Sevgiyi görmüş müydüm daha önce?
Annemden,? bilemem.
Kardeşlerimden,? bilmem.
Bunları sıralarken sadece içimin acıdığını hissediyorum. Ve gözlerimdeki yaşlar... Ya arkadaşlar hiç sanmıyorum. Belki de sevgilerini hissetmiyorumdur. Ama sen başkaydın.Sevgin başkaydın. Sen yokken de sevgin var. içimde gün geç tikçe büyümeye hasret bir sevgi.
Olması iyi sanırım sen beni bıraksan da içimdeki sevgin beni tek bırakmayacak. :)
Sanırım karşılıklı sevgiyi ben beceremiyorum. Böyle bi kabiliyetim yok.Baksana elime yüzüme bulaştırıyorum. Seni yüreğini incitiyorum.Seni daha bi yoruyorum. Kendime yaptıklarımı bilmesen de olur.
Evet suçluyum. Sucum sevmek, sevmeyi bilmemek, baskı yapmak, bencil olmak, sen olmaya çalışmak, ben olmanı istemek...vs. Sucumu kabul ediyorum. Ve kendimi hem sanık hem de hakim görerek cezalandırıyorum.
Ta ki sen beni affedip, içindeki acıttıklarımı unutup(unutmasında) , sevgimi isteyip, beni isteyip, bana elini uzatana kadar kendimi senden mahrum ediyorum.
Bu karar beni kanserli bi hastaya çevirse de, kalbimde durmak bilmeyen kanayan bir yara olsa da benim kabulümdür.Sen gelene kadar tabi..gelirsen iyileşecek. Söz.. :)))
SENİ SEVİYORUM ben be
Bu sevgi boğazımda düğüm düğüm soluk alışlarım, gözlerimde yaşlar, bedenimde sayısız kurşun yarası gibi kalıyor.Kalmasını istiyorum.Çünkü seni istiyorum.

Bu arada iyi ki resimlerin var.İyi ki mesajlarını, yazılarını silmemişim. İyi ki İçtiğimiz şarabın mantarını atmamışım.
Ha bide çakmağın :)) yani sen bendesin aslında...
Derin bi nefes ve sen bedenimin her köşesindesin.özlemim, hasretim,.......sen bendesin ya ben, ben neredeyim…