Pişmanlık;
Gönül bahçemde bir çiçek açtı. Adını pişmanlık koymuşum farkında olmadan, sürekli sulamışım büyümüş büyümüş sarmaşık gibi, dolanmış bahçenin her yanına. Elimde bir bahçe makası kırpmaya çalışıyorum bir yerinden kesiyorum başka bir yerden daha da büyüyor sarıyor her yanı. Tamam diyorum onunla yaşa. Yâda yaşadığını kar olarak at çantana... Sonra başka bir ses... Pişmanım... İçimde belli belirsiz panik hali... Kaç kurtar kendini diyorum olmuyor... Bir bakıyorum umutla çıkmışım yollara. Güneş parlak... Gidiyorum yolun uzunluğuna bakmadan. Her gidişim anlaşılamaz bir yorgunluk veriyor... Anlamıyorum... Gidişlerim devam ediyor... Gönüllüyüm... Sonra... Sonraları bir bakıyorum aşılması zor engeller karşımda... Karşısında tökezliyorum. Kaçış yolu arıyorum. Korkuyorum... Ya... Ya olmazsa diyorum. Bir bakıyorum düşünceler arasında.. Ya pişman olursan diyorum. Aşk pişmanlık kaldırımı diye soruyorum kendime, Karar vermeliyim diyorum. Aşk diyip sonucu ne olursa olsun devam mı etmeliyim... Mutlu mu olmalıyım nedendi niçindi düşünmeden... ya da pişmanlık diye adlandırıp kaçmalı mıyım ondan.. Peki, hazır mıyım sol yanımın acımasına
Vücuduma batan hançerleri, içimde oluşan yaraları onarmaya
Hazır mıyım?