çok yaramaz iki kardeş işi iyice azıtmışlar,haylazlıkları doruğa ulaştıkları bir an ,ebeveynleri papaza gitmiş ve çocuklarının iyi bir telkinle ,öğüt vermesi konusunda kendisinden yardım istemiş.Ayin çıkışı papaz çocukları çağırıp,onlara doğru iyice eğilerek,gür bir sesle sormuş
-Söyleyin bakalım tanrı nerede ?
şaşkın kardeşler ,birbirine bakakalmışlar,papaz cevabı almaya kararlı aynı ciddiyetle tekrarlayınca sorusunu,büyük kardeş ,küçüğüne dönerek korku içinde ;
-Bana bak iş ciddi bu sefer , tanrı kayıp,onuda bizden biliyorlar kooş
diyerek sürüklemeye başlamış kolundan yakaladığı kardeşini kilise çıkışiına doğru.

çocuklara Tanrı yı ya da Allah ı , onların algılayacakları biçimde anlatmaya çalışmalıyız. onları yaradanla ,yaradan adına yargılamamalıyız ve korkutmamalı ruhlarında,derin antiilahi yaralar açmamalıyız.Kutsal kitapta yazılanları ,onların öncelikle kendi dilinden okumalarına izin vermeliyiz , anlayacakları vakit gelince ki özgürce anlayıp kavradıklarında hissedebilsinler ancak bu şekilde temelli bir ruhsal ruh kazandırabiliriz onlara.İyi ahlak aşılayamadığımız çocuklarımıza ,iyi bir birey,vicdanlı,pozitif düşünen empati kurabilen ve dürüst muhakaeme gücü aşılamalıyız .Önce iyi bir birey sonra iyi bir kul olunacağını hesaba katmalıyız. Tabiatıyla sorgulayan ,düşünen bir çocuk sonrasında Tanrının büyüklüğünü,kudretini ,vicdanı hür Allah ile tekbaşına kalabilmeyi başaran ,kendi muhasebesini yapabilen kişi olmalı . doğru ve inançlı.Yoksa ; Ateistler arasında kendisine ve etrafına ve canlı olan herşeye emeğe saygısı olanlar yok mudur?ince nokta burada . Dini küçültmeden kendini sağlam inanç yolunda iyi bir yere yerleştirmekse maksat.