ÜMİTLİYİM

Koşarak gelmelisin , hızlı adımlarla girmelisin tren garına , bakmadan peronlara çevirmelisin bakışlarını , köşedeki gar lokantasına .

Aramalısın ahşap çerçevelerdeki camların ardında beni , üzerinde açık mavi gömlek , saçların yeni traşlı , öylece.

Ben , biraz ileride , seyretmeliyim seni , seyretmeliyim beni arayışını ruhunun , görmeliyim , bakışlarımda kenetlenecek bakışlarını.

Koca evren bahşetmeli bana , o hazzı , o derin eminliği.

Nihayetinde , girmelisin içeri , ben dışarıda hala seyretmeliyim seni .Seyretmeliyim , masalar arasında beni görmeyi bekleyişini , duymalıyım nefesini .

Durmalısın bir an , içinde o mahsun kırıklıkla . Hemen sonrasında , bir ümitle dönmelisin , bir sağa , bir sola .

Ayrılmak istemeni , hızla terk etmeni beklemeliyim o bensiz boş mekanı . Ve çıkarken kapısından , yanlış yapmanın verdiği kızgınlık yutarken o anını .

Zamanıdır artık , geçivermeliyim önüne , ayrılmak üzere açtığın kapıdan attığın adımının.

Zihnimde hep o hayranlık , hep o hayalle . Ümitliyim ..