Ona olan hasretimin
Vecdiyle bir kement attım uzaklara
Namütenahi olanda bir nefese aldım

Nice görünmezlerde kaldım
Her şeyi savruk halimde cevher sandım
Her söylenene inandım şimdi aciz kaldım

Sukutun içinde
Konuşmanın şevkine müdahil oldum
Nasılların enginliğinde sadece candım

Sualler makamında
Bocaladım halsiz kaldım çare aradım
Cahilliğin hengâmesinde soluklandım

Varlığımda kanaati
Bilmeden yokluğun halini hiç aramazdım
Çaresizliği acizlere mal eder avunurdum

Zevkin envayisinden
Elden geldiğince pay alır öyle yaslanırdım
Tenimi bulunmazların cazibesine adardım

Aşktan hiç anlamazdım
Zahirden dem alarak varlığımı ona adardım
Güzelliklerin bu olduğuna kalben inanırdım

Varlığım benim en bariz
Çekip kuvvetimdi cazibem bu değerdeydi
Arzın bunun için var edildiğine şaşırırdım

Bir zevkle yaşamayacaksa
Sade kalınacaksa, bir kaygılar kuşatacaksa
Hissiyatın kıvamından hiç anlamayacaksak

Sürekli yanmaktan
Korkarak, hali ürpertilerle anlamsızlaşacaksak
Bu tenler cehennemde birer olacaksa yakacak

Aşk niçin vardır
Sevdayı kimler yaşar merak edilir o zaman
Mana muhayyilesiyle şöyle düşünelim bir an

Arzı kâinatın hakikatinde
Her an ziyadesiyle zikreden aşk zade yıldızlar
Aşkın aslen mana içinde yaşandığına inanırlar

Nefs terbiyesinde
Bir sıkıntı duymayanlar canlar için itminanlıktır
Aşkın rengiyle meşkin enginliğine ermek asıldır