ANNEM

Bugün her günden daha çok hissettim gideceğimi.
Yılların yorgunluğunu acısını içine sıkıştıran can içim annem, ne kadar onurla duruyorsun ,ne kadar güçlü, ne kadar temiz ne kadar güzelsin...
Gitmenin ağırlığı omuzlarımdan ayak uçlarıma kadar indiği şu vakitler , sensizliğe atılan ilk adımımın bana ne kadar acı verdiğini cümleleştiremiyorum...Evimin olması, eşimin olması ve ileride çocuklarımın olması mutluluk verici bir teselli herkesin dilinde dolaşan bir teselli sadece
Şahlanan içimi bastırmaya çalışıyor.. Yerini dolduracak bir taht yok oysa
can içim annem yerine koyacak hiç kimsem yok benim…
Sana olan tarifsiz sevgim tarifsiz hüznüm ...Daha dün sokaklarda oyunlar oynayan ben ve her yenilişimde zafer elde etmiş gibi yüreğine saran can içim annem ... Şimdi sen söyle bana bu küçük kız çocuğu yine yenilse hayata zaferle karşılayabilirsin değil mi annem hiç şüphesiz koşulsuz her daim yanımda olacağına tek gerçek ölüm kadar gerçeksin biliyorum can içim...Şuanı şu dakikayı anlatabilecek gücüm olsa keşke satırlara sığdırabilsem seni ...Ve tanrıdan yine tek isteğim olan canımdan can katabilsem sana ...
Kopuyoruz sanırım bu zor kararı nasıl almışım ben İçim acıyor annem her kızın Kaderidir göcüp gitmek Bu gitmek çok zormuş Annem Bir sen anlarsın bu satırları bilirim Bir sen kızmassın bana Bir senin yüreğin yanar derinden Hüznünü gizleyeceksin biliyorum yine zaferler kazanmışım gibi öpücüklerle kulagıma yalnız değilsin diyeceksin biliyorum...
o hiç bitmeyen nasihatlarını duyamayacak olmak bile ölüme eş bir acı bırakıyor içime....

yemek yiyormu karakızım diye düşünme beni...
söz sana her sabah kahvaltı yapacağım hiç olmassa bir dilim peynir yiyeceğim söz.
karşıdan karşıya geçerken dalıp gitmeyeceğimm çok düşünüp harap etmeyeceğim yüreğimi
çok sigara içmeyeceğim
saçlarımı kuratacağım her banyodan sonra
kışın kalın şeyler giyip yazın ceyranda kalmayacağımm
sana söz annem ...

ama söle bunların hepsini senin kokun olmadan seni görmeden nasıl yapacağımm...


EYLÜL 2007 KADER TUNÇ