Puslu bir İzmir sabahıydı
Ve sen geçiyordun habersizce
Kaldırımlar bile ağlıyordu
Kordon boyu kaldırımlar
Issız ve kısır bir kaderin yolcusuydu

*
Aslında kaldırım değildi ama neydi onların adı
Hani o denizin hemen yanında, sevgililerin üstüne oturduğu, kırık dökük betondan yükseltiler...
Kaldırım değildi, ama neydi
*

Kordon boyu umutlar biriktirdik
Martılara yem ettik yalnızlığımızı
Renksiz bir kalp emdik annemizin memesinden
Aşkı sorgusuz sualsiz içemedik
Oysa;
Simetrik ölümler çağında
Yaşadığımız aşk değil olsa olsa intihardır

*
Ne güzel de dizilmişti simetrik aralıklarla aşıklar
Zaten Kordon’u Kordon yapan aşktı
Daha güzeldi eski Kordon
Çok daha güzel
İyi de dalgaların dövdüğü kaldırım değildi ama neydi?
Gerçi üstünde oturan sendin, hava puslu, Kordon, eski Kordon…