Nedir bu kadar acı veren kalbime?
Kafama çevrilen silahlar mı?
Yoksa bir daha görememenin verdiği acıyla kavrulan kayıplar mı?
Hayır
Hayır, hiçbiri bu kadar acı veremez
Peki neden?
NEDEN?
Bu acının nedeni ne?
Nedir kalbimi yerlerde süründüren
Şelalelere çeviren gözlerimi?
Karanlık bir kuyudan kurtaramadığım bir güzellik
Her seferinde çekip kurtardığım bu eşsizlik
Bu kez düşüyor karanlık suların ta dibine
Çırpınmaksızın
Güzellik dolu bir uyku içinde
Sadece süzülüyor karanlık suların dibine
Neden?
Neden?
Neden çırpınmıyorsun?
Neden uzatmıyorsun ellerini bana?
Sadece süzülüyorsun yavaş yavaş suların derinliklerine
Bana da seni kurtaramamanın acısı kalıyor geriye
Hayır
Hayır istemiyorum
Ah acılarla kavrulan kalbim sabret
Sabret
Sadece bir hançer
Bana gereken bu
Kalbimi yerinden söküp alabilmek için
Acı dolu kalbimin acılarını dindirebilmek için
Ah ateşlerle kavrulan çukurlarda yanan ruhum dayan
O kuyunun bütün karanlık suları
Çukurun kavuran ateşlerini söndürecek
Söndürecek
Söndürecek ama ne zaman?
Ne zaman kurtulacak kalbim bu dayanılmaz acıdan?
Ne zaman kurtulacak ruhum bu sönmeyen ateşlerden?
Bilmiyorum
Hançeri bekliyorum…