DELİ BİR KURŞUN
Sıyırır geçer tenimi
Gamsız bir kurşun
Kanım süzülürken üstünde
Kim bilir,
Başka hangi cana girer
Hangi hayata yer olur
Kış ortasında,
Sabah olmaz, güneş doğmaz
Karanlık bir köşede
Titreyen ellere
Geceyi yakan
Yürekli bir çift göze
Boş verilmiş sokakların
Kimsesiz çocuklarına
Ya da düşer kalır
Yorgun, eskimiş,
Yaralı bir duvar dibine
Arkadaş olur belki de
Önceden hedef olmuş
Daha başka deli kurşunlara
Öylece siper olmuş
Birçok yiğidin aşkına…
Yaralanır aşklar
Uğruna gözyaşları düşer
Her gözyaşı öncekine ağlar sessiz
Habersiz bir sonrakinden
Yavaş yavaş kapansa da yaralar
Akıp giderken hayat
Kendi çizgisinden
Anılar uykusuz kalır
Her başlangıç unutur
Her son hatırlar anıları,
Anlattıklarını…
İçimizde buluruz
Birikmiş yalnızlıklarını
Kah derin bir girdap gibi
İçine alır
Kah büyük bir sır gibi
İçinde kalır
Ve biter artık dün
Başlar yarın
Deli bir kurşun atılır bugünden
Kaybolur içinde
Zamanın, baharın…
Bağrında dolaşır özgürlüğün
Sorgusuz, sualsiz…