ne zamana kadar...
sabırdan müşteki değiliz...ancak musiki boğmada...
tanburun telleri...boynumuza dolanmada...
hep leylî yeşil gözleri anmaktayız...hep kitabın sayfalarına yaslanmadayız...hep üsküdar iskelesinde batıp batıp çıkmadayız...

özlemek...
bir daha diyeceğim bak...
bir daha anlatacağım...evtâr- gönül lerzede...teksîn için gayret etmedeyim...son vapuru çelik tellerle bağlamadayım...son vapurun menzilini bozmadayım...

ve işte söylüyorum bir kez daha...
'sen mi güzelsin yoksa özlemek mi seni'

işte şikayetçi olduğum bu...bittiğinde...başa dönmek neden...iptila? ...ben sadece yârin müptelasıyım...ama belki ondandır diye bu hüzün...ve sendendir siye özlemek daha ahirine varmadan iptidasını özlemek...

korkum o ki...göreceğim...korkum o ki göremeyeceğim...korkum o ki bir bitiş olacak istemediğim...ve biliyorum...ne istediğimi bilmediğimi...

son vapuru...
tanburun çelik tellerine bağlamadayım...sen gelene kadar uzaklaşmasın kız kulesinin eteklerlinden...