teşbihte hatanın olduğu, anlamın kaydığı, haddin aşıldığı bir terib vardır.
kaşların arası mihraba teşbih edilir. tabi hepimizce ma'lumdur ki güçsüz olan güçlü olana benzetilir. güçlü olan mukimdir ve digeri ona raptedilir manen. kirpikler de oka teşbih edilir. fuzulî de suya dair kasidesinde bu ma'lum teşbihi beytlerinden birine defnetmiştir.

Vehm ilen söyler dil-i mecrûh peykânın sözün
İhtiyât ilen içer her kimde olsa yâre su

peykanın sözün etmek ihtiyat iledir, vehm iledir. onunla karşılaşmak değil, mücadele etmek değil onun sözünü dahi etmek ihtiyat iledir.

kirpikler madem okdur. okun menizili de vardır. ve ki nazar onu salıveren yaydır. yayın ise müteşabih olduğu kaşlardan gayrisi değildir.

kirpik madem edebiyatta teşbihe malzemedir.
madem kirpik zaif olandır ve oka benzetilendir.
madem sözü dahi ihtiyat ile söylenendir.
derim ki...
kirpik korkulası değildir.
zira onu mübalağa eden aşıktır.
aşıkın vehmini bürüyen heyuladır.