Hesaba gelmez umutlar vardı bir zaman
Gece gözümden akardı yağmurların
Seni özlemenin mevsimiydi her daim
Radyolarda şarkılar, cüzdanımda resmin, martılar

Seni getiren gemiler vardı
Yani kokunu, yani gözlerini
Ellerini titrek, yorgun
Hüznünü bitap, kırgın

Karanlığında aradığım seni sinemalar vardı
Elim, yüzüm ıpıssız kapatıp gözlerimi
Öylece bir başıma
Ve hiç kimse yokken daha

Yerini yurdunu bilmediğim
Hayal bahçeli evler vardı
Gözden ırak, serseri
Bahçesinde gülleri

Binip umut gemilerine
Gittim sinemalardan, hayal evlerine
İmkânsız dedim anlamadılar
Seni sordum evde yoktun…