:: Metin Eroğlu Şiir(ler)indeki Sevindirici Başarı
Gönderen: a. gürsel güvensel / , Türkiye 26 Ocak 2011
	Ne yalan söyleyeyim, son zamanlarda edebiyatta (romanda ve öyküde olduğu gibi şiirde de) önemli sıçramaların, değerli atılımların çoğu kadınlardan geldi. Bundan bir on yıl öncesine değin böyle değildi. Başat olan, eril bir söylemdi genelde. Hele çok daha önceleri, "erkeklik" motifi, şairlerin en afili rozetlerindendi. Kalın sesli, bağırgan, kaba ve yaygın tabirle "kodumu oturtan" söyleyişlerdi şiirin harcını yoğuran unsurlar. Feodal-Ataerkil kültürasyonun pompaladığı bir "Patriyarkalizm"in püskürtmeleriydi bunlar. Çok şükür ki, birkaç "tarım ekonomisi artığı edebiyatçı" dışında, böylelerine rağbet edilmiyor günümüzde. Kadın ve / veya genç kız yazarların dişillikleri, yazdıklarına yansıyabiliyor nihayet. Örnekleri bol, tekilleştirmemek için aktarmayayım en iyisi... Meramım, edebiyata cinsiyetçiliğin penceresinden bakmak değil. Şair-Yazar öznelerin, dişi-erkek, homoseksüel-heteroseksüel, aseksüel-biseksüel vbg. kutuplaştırıcı bakışlarla yaftalalanmalarına, bir demokrat olarak, kökten karşıyım ve böylesi tasnifleri faşizanca buluyorum. Saptamak istediğim bir olguydu, belirtmek istedim. Peki bunca lâfı neden ettim öyleyse? Metin Eroğlu'nun şiir(ler)ine gelmek istiyorum da ondan. Eroğlu'nun şiirlerindeki başarı düzeyi beni kıvandırdı, gönendirdi açıkçası. Yukarıda dediklerime bakarak, bunda, Eroğlu'nun hemcinsim olmasının rolü olduğunu sanmayın. Ama şunun rolü var: Eroğlu, erkek olmasına rağmen, şiiri aracılığıyla edindiği "dil"de, bunu hemen hemen hiç hissettirmeyenlerden. Cinsiyetsiz bir şiirin izini sürüyor, bir bakıma; bir bakıma da, bütün cins(iyet)lerin. Böyle olunca da, cinsel ayrımcılığı şiiriyle mahkum etmiş oluyor.Bunu eleştirel anlamda demiyorum, aksine alkışlayarak olumluyorum. Bir rahatlık, ruhunu git git genleştiren müthiş bir asudelik var bu şiirlerde. Yatağını bulmuş bir suyun akmasına benzeyen usul sesli bir söyleyiş var. İmgeler, düşünülüp tasarlanmış olarak değil de, şairin yaşamsallığının doğrudan ve kendiliğinden dışavurumları olarak kurgulanmışlar izlenimi bıraktı bende. Nedir, böyledirler diye, ne gelirse, elenmeden-ayıklanmadan, ilk ağızda söylenmişler / yazılmışlar demek bir yana, doğallıklarını ve naifliklerini de buradan alıyorlar diye düşünüyorum. Kaldı ki, yeteneği, bir "vahiy" gibi değil, nicesine emeklerin geometrik ortalaması gibi düşünüyorum ben. Metin'in şiir serüvenini, bütün bu vesilelerle, sevgiyle selâmlıyorum.