Psikopat bir aşığın anılarını yazıyorum sanki ben... Platonik ya da değil umursamadan seviyorum ilk görüşte aşık olmuşken... E hazır aşık olmuşken; acısını tatlısını; her ne koymuşsa hayat önümüze... yaşamadan bırakılır mı?
"Olabilir mi?" sorusunu soruyorum kendime seni ilk gördüğümden ve de hayatımda ilk kez ilk görüşte aşık olduğumdan beri...
Rüyalarımda değilken bile hayatta değilim seni düşünürken... Gözlerimden damlayamayan bir aşksın sanki... Ne dilimden ne de gözlerimden yok ifadesi ve de etrafımdadır 24 saat gölgesi...
Ne yaz, ne de kış var yüreğimde... Her tarafta çiçekli baharlar... Sevmeye hazırlığı geçmişim de deli fırtınalara varamamışım o engin ya da dingin denizlerde...
"Sevmek bu kadar basit mi?" diye soruyorum kendime senin bana soracağın gibi duygularımı öğrendiğinde...
Soru: "Sevmek bu kadar basit mi?"
Cevap: 3 yanlışın götüremediği doğrum seni bekliyordur belki de gitmek için... Ama unutma ki hayatımda tek doğru ben kaldım... Ya da bu kez 1 doğru 3 yanlışı yutar...
İşte bu umutlar...
Ve de bu umutları anca benim gibi "deli aşık"lar hayra yorar...