önümde uzayan bir şehir -benim olmayan
kızılına boyuyorum tepelerini
-bana ait bir sevdanın

gün batımındayım
düşlerim sana bulanık

sarhoşum

bu akşam
sensizliğin bıçak ucundayım

konuştukça sen
yalnızlığım yalıyor tenimi -rüzgar yerine

...sesin!

sesinin türküleri kaçıyor gözlerime -sebepsiz
gözlerim yanıyor

aldırma
ben kaçıncı kez sensizliğe ağlıyorum

sen
sen hiç susmadan anlat
sokaklarını
-bugün ayak izlerinden geçtiğim-
kentinin
benim olmayan caddelerini
yatağını
evini
bensizliğe boyalı duvarının rengini

bil ki
okyanus uzağında değilsin
sesin bugün redifsiz dokunuyor sesime

gel de bana
dilinin ucuyla
seviyorum -susarak
seviyorum seni en çıplak yalnızlığımla

ama yine de
sorma
bana çoktan çizilen nedenlerini -bensizliğinin
dilim lal

gitme vakti

uyu artık
sızılarımı sür
yastığına başını gömerken

üzülme yalnız değilim
biliyorsun
sarıp sarmaladım seni -alıp bir kış gününden
sen ki
ağustos sıcagında hala sarıldığım
kar yalnızlığım

bekçisiyim bu gece de
kül kızılında bir sevdanın


ben
şarabım
sensizliğim

uzak
ah çok uzak
zamanın senden çok gerisindeyim

güneş battı

sesin yok

gözlerimde yanan kar suyu

boşver

sebebi yok