İzini kaybettim gençliğimin.
İzmarit misali düştüm kaldırımlara.
Bir sarhoş kusmuğunda kirlendi,
Senli hayallerim.
Oysa ;
En çok seni sevmiştim İzmir,
En delişmen çağımda.
Martılarla bölüşürdüm kuru ekmeğimi.
Güzelliğini düşlerimde görürdüm,
Güzellerini kaldırımlarında.
Gölgem beni bırakmazdı,
Ben gölgemi sürürdüm yollarında.
Bir de,
“İzmir’in kavakları,
Dökülür yaprakları.
Bize de derler çakıcı,
Yâr fidan boylum,
Yıkarız konakları.”
Türküsünü söyler,
Ege’ye efelenirdim…
Dedim ya!
En çok seni severdim İzmir,
En delişmen çağımda.
Fildişi bir gerdanlıktın Ege’nin boynunda.
İsterdim ölene dek olalım,
Sen benim koynumda,
Ben senin koynunda…
07.11.2007 İbrahim KİLİK

Not: Askerliğimin acemi birliği bölümünü yaptığım kent İzmir, beni en çok etkileyen kentlerden biridir.