Zihnimi kemiren yokluk fikrinden,istemeye istemeye sahip olduğum hislerimden ve beni ben yapan tüm vahşilik ve uysallıklarımdan nefret ediyorum.Benliğimin en ince kıvrımlarını kendisine mesken seçmiş ağızı salyalı gözleri kanlı sevgiden...Tüm kazanımlarımdan ve egolarımdan bir çırpıda vazgeçmek ve deliliğin soluksuzca yaşanan özgürlüğünde yeni ufuklar gözleyip sonu beklemek amaçsızca...Kan kusmadan beklemek ve bedenime dokunmasnı özlemeden sevmek...Belkide utanılası bir sevgiden vazgeçmek...Sevgi fikrinden bir daha asla bahsetmemek...Eğer mümkünse sana değilde Afrika' ya ağlamak...

Ve istenip-istenmediğine üçnoktanın değilde okuyanın karar verdiği yazılar yazmak...

Acemi bir çırak gibi dolaşırken elin etimde,

Sanki yanlış tarif edilmiş bir adresti tenim...