MİSKİN


Günlerden sonbahar..ölüler serinliği..
Bitkin bahar.arda kalan sessizlik
Arasıra med-cezirlerde rüzgar..
Kayboldu derinlerde sular..
Müebbet mevsimi,hazandan ağular..
Herşey vefalardan uzak
Hazanlardan düşer gönlüme tuzak..
Çöller bakışlarında kuru,
Serapın kendisi serap..
Kervan pusuludan ırak..
Zaman ahenginde kayıp..
Ruhlar kayıp..canlar ..cananlar..
Sanki buralarda hiç yaşamadılar..
Miskin vadilerinde ab-ı hayat!
Güller miskin..güllerde can kırıkları..
Karanfil mayhoş öz derdinden..
Kaderimmiş deyu ağlayan laler..
Dimdik duran dikenleriyle kaktüsler..
Gülşende bana,sana da küstüler..
İnceden keder..inceden melal..
Cemreyi bekler ehl-i miskinler..
Bir “İnşirah” bir “İnşikak”semadan..
Nurlarla kervanlar katar katar..
Yabancı gülüşler var kahırdan..
Sen teselliler Cuybar’ı!!
Azabın kaza olmadan gelsen..
Tükenmiş gözlerle ardımdan koşup,
Bir çocuk hıçkırıklarımla bana koşar mısın?
Alıp başımı gitmeyeyim Cuybar!
Gel!Senin hançerin ancak öldürmeye yarar..!
Bana kandan güllerle bir Hayy sunar mısın!




Kemalettin ÖRS
Eylül 2007 Aşgabat/TÜRKMENİSTAN