SOLUCAN



Bak işte!
Bu bir gala gecesi
Bir yığın melek üşüşüyor etrafa
Derken, yalnızlıkların sesi
Gözyaşlarına boğulmuşlar
Gözden uzakta
Gizli gizli
Al yerini sende seyret
Tiyatroda gibi, bizi


Bir oyun bu oynanan
Ve...
Bu oyunun korku ve ümitleri
Orkestra eşliğinde
Nefesleri
Çalınan, tıpkı
Çoban sürüsü müzikleri


Yukarıda var olan
Kutsal mimikler
Oysa ki, mırıldanmalar
Homurdanmalar
Alttakiler
Kuklalar ve gölgeleri
Bir o yana, bir bu yana
Önümüzden gelip geçenleri


Oldukça da biçimsiz nesneler
Ve onların emrindeki
Bir muazzam manzara, seyredilen
Hiç durmadan, o yana ve bu yana
Yer değiştiren
Ve onların kocaman kanatları
Görünmezlik eşliğinde, görünen


Kesinlikle drama!
Her bir türden
Unutmak mı? İmkansız!
Hayaletler,gölgeler
Ve onların ardında
Onları takip edenler


Günah ve korku
Ve çılgınlıklar...
Kurulu bir düzen bu
Kalabalıklar...
Öyle büyük bir belirsizlik
Hep, geri dönüşlerle dolu


Bu hareket noktası rotasında
Ağrı ağır sürünen, emekleyen
Davetsiz
Kankırmızısı bir şey
Ve de karanlık...
biçimsiz
kıvranan, debelenen
Harikulade bir yalnızlık


Yemine doğru ilerlerken
İçi kanla doldurulmuş
Izdırap dolu keskin dişlerinde
Ve bir serap, düşleri
Hayalet gölgeler eşliğinde


öndürün;
Söndürün ışıkların hepsini...!
Bir cenaze örtüsü gibi, perde
İç ürpertici
Kükreyen bir fırtına, kasırga gibi
Melekler, hepsi solgun ve bitkin
Ayaklanma,isyan,teyit
Bir trajedi oynanırken
Oyunun adı '''İNSAN '''
Ve işte oyunun kahramanı
Galip ''' SOLUCAN '''


...........Edgar Allan POE



Çeviren = Remzi ŞANLI