:: Akreple yelkovan bizi hiç beklemedi...
Gönderen: Levent Koçak / Bursa/Türk ve Caicos Adaları 4 Kasım 2004
	Sevgili dostum. Bu koca şehirde garip kalmış yüreğimi, biraz olsun yazılarınla besleyip nefes alabildiğimi duyabiliyorum. Şimdi çok uzak olsada kalemlerimiz birbirine, biliyorum ki, ne zaman susupta anlatamadığım ne varsa, sende buluyorum. Ne zaman göğsümün altındaki sıkışmayı durduramasam sen geliyorsun aklıma. Ve açıp bir sayfa nerede olursam oluyum ve ne halde. İçim nefes alıyor, ben susuyorum ve iyiki sen varsın; konuşamayan bir yarım sende nefes oluyor ve ben, sen oluyorum...