Girmemeliydim aşkın bu eski sokaklarına,
Seni anımsamak bir yana,
Unuttuğum adını unutulmuşluktan da silmeliydim.
Geldimiydi adın hatırıma,
Lal olmalıydı dilim,
Dilim dilim olmalıydı kaçak düşüncelerim…
Gitmemeliydim ölmüş duygularımın mezarlarına,
Dualar okumamalıydım duygularımın ölü ruhlarına…
Bakmamalıydım hiçbir hatıranın yüzüne…
Meğer ölmemiş sana ait olan bendeki mülteci duygular.
Birer nefret urbası geçirmişler üzerlerine,
Gizlenmişler hep kalbimde, ama nefret diye…
Bir zaman sonra bir ayaklanma,
Sana ait olan bendeki duygularda,
Kalbimde isyan feryatları adını haykırmakta…
Sayısız yaralar içindeki kalbimde,
Şimdi ve yine senin yarar için için kanamakta.
Her gece açık kapıları kalbimin,
Sana ait olan bendeki mülteci duygular gitsin diye…
Ama sanma ki gidiyorlar,
Şimdi gidenlerde dönüyor akın akın geriye…
Çaresizlik karabasan gibi çöktü üzerime,
Sen istemediğim, tek dermansın derdime.
Sensizliğe alışmışken eskiden
Şimdi sensizlik eskisinden de ölüm bana yeniden…