Bize yakın olan bir son vardı hep,
Ve sona yaklaşan güzel günler vardı yaşadığımız.
O günlerde mutluyduk biz birlikte olmaktan,
Okulu beklide sırf bu yüzden çok seviyorduk…
Yaşadığımız her gün güzel geliyordu.
11 fen A’nın kapısından girince,
Dünya bizim için daha bir güzel oluyordu…
Her güne harika anılar sığdırıyorduk,
Biz birbirimizi bildiğimizden çok seviyorduk...
Damarlarımızda dolaşan deli kanda,
O günlerin neşesi ve heyecanı vardı,
Akıllarımız hep geleceğe hayal kursa da,
Aslında önemli olan 11 fen A’yı yaşamaktı…
Yaşamasına yaşadık da yarım kaldı,
Gidin kime sorarsanız sorun tadı hala dudakta…
Nedense kalplerde bir burukluk,
Yürek ayrılığın sızısını yaşamakta…
Ah hiç bitmez sandık,
Ama yaşayarak tükettik birbirimizi
Ve her şey okul bittiğinde bitti.
Son sözler ayrılığın acı nağmeleriydi…
Biliyorum şimdi çoğumuz eskisinden çok seviyoruz,
Özlem zamanı aşıyor haddinden fazla…
Yarım mı yaşadık eksik mi,
Her günümüzde birbirimiz vardık eskiden,
Eskiden hayatımızın çoğuydu 11 fen A.
Ama şimdi yok, sanki eskidende yokmuş gibi.
Eskiden iki günlüktü ayrılıklarımız,
En fazla üç ay ayrı kalırdık
Ama şu son ayrılık doğrusu bize fazla…
Biliyorum bir daha buluşmayacak canlarımız aynı çatı altında.
Bu sonbahar bizim içindi.
Ağacımız yeşermeyecek bir daha hiç,
Döküldük yaprak misali bir bir.
Bizim ilkbaharımız hayalleri süsleyecek…
Veda buselerinin sıcaklığı hala yanaklarınızdadır,
Ama zaman ne yazık ki onları da bizden alacaktır…

Yusuf ARDA