Bütün benliğimle ruhumu arıyorum. Karmaşık ülkede yaşamanın bedeli bu olsa gerek. İşte böyle çıldırıyor ruhum. Bir kaybettimmi bulamıyorum bir daha.. Sağlıklı bir çocuk gelişirken içten dışa gelişir. İlk önce iç organları büyür sonra dış organları. Sağlıklı Ülkelerde de bu böyledir ve böyle olmalıdır . Benim ülkemde maalesef tam tersi oldu. Önce dıştan büyüdü. Ne yazıkki İç organları sağlam değil. bir yumruk yese veremli hasta gibi yığılacak oracıkta.. 1 kuruşluk ekmeğe 100 kuruşluk paltoyu sattırdılar.İşte bütün sorun burdaydı. Bimiyorki birgün kış gelecek. Karnı tok olsa dahi o kış soğuğunda donup oracıkta ölecek. Ne yapmalı bilmiyorum. Kendi ruhumu kaybetmemek için susmammı gerekiyor. Ne yapmalıyım acaba diye düşünüyor insan. Birileri seslense bana çıkış yolu olacak. Belkide cesaretlenek Tüm insanlar. Bak işte Ruhumu kaybettim yine. bilmediğim bir zamanda ve bilmediğim bir yerde. kim sebep oldu buna? Bağırıyorum işte bu ülke yi sen yönetme. Benim bedemim ve ruhum senin elinde değil ey hükümet. Yaslan ve arkana beni dinle. Yaratıcı ol biraz. Bak öğren nasıl yönetilir bir ülke. peşkeş çekilmez kimseye. Bu ülke için Emek verenleri hiçmi görmedin? Ne kazanacaksın bu ülkeyi satmakla . ilk önce iç organlarını geliştir. kendini sağlamlaştır. Elini çek cebimden ve birazda sen koy benim cebime, hep benden gitmesin. Bana güzel bir hayat sunmak zorundasın . yoksa kaybederim ruhumu ve bir kişi kaybederse inan bana devamı gelir. Sonra ne yapacaksın ey yönetici. oturup kendi kendinimi yöneteceksin. olacağı budur zaten. Ama benim ruhumu kaybettirme sakın. Bir gittimi ruhum bir daha gelmez. Unutmaki benim kalemim var. Ruhum olmasada parmaklarım çıldırmışçasına sarılır kaleme ve parmaklarım ruhumdan birşeyler öğrenmiştir. O parmaklar ne yazacağını çok iyi bilir.
Gülcan Bila