Ne yalanlar vardı kim bilir aramızda bak şimdi gidiyorum ne diyorsun a Sevgili ben mi diyorum bak gidiyorum ne alarak ne vererek işte bu hayatımız küslük ya da pişmanlık yok içimde sadece yalnızlığın toprağında hareket ediyorum yalnızca…
Ama bir umut daha var içimde ya da en derinliklerimde kuş gibi çırpınıyor a Sevgili
Gidiyorum…
Geldiğin ya da bırakıp gittiğin bu kalp hiç yorulmadı
Seni yalnız hissettiğin beni yaşadım yıllarca şimdi özlüyorum
Kokunu bakışını tenini
Duyuyorum bir sıra sesini kulağımda
Sonra yok oluyor
Ağlıyorum ama sonra biliyorum ki sen benim gözyaşımda saklısın evet gidiyorum seni bırakarak belki sevgili ama mecburum yolum ayrıldı bir kere
Hiç Bir şikâyetim yok sonsuzluğa belki de tek isteğim tek kapanışım umuduma senin
Işığın
Yok, olmasın içinde…
Yürüyorum her anında yanında toz toprak sile süpüre yürüyorum hemde…
Şimdi bir elveda mektubu yazıyorum içinde ben ve benim sana olan sevdam, gelmişim ve geçmişim
Tüm yüreğimi sığdırdığım bir pembe mektup az sonra postalayacağım sevgili
Allı pullu zarfımla
Okurken ağlama belki gözyaşında beni saklıyorsundur ben ağlayarak yazıyorum ama unutmuyorum
Sadece
Gidiyorum
Sonra sesleniyorum sana uzaklardan hafifçe tükeniyorum
Ama beni hatırlamanı hep sağlıyorum
Senin seviyorum sevgiliiiii mmm
(kazım koyuncu anısına)