Baba
Bana bir masal anlat baba…içinde denizle balıklar,yağmurla kar olsun….anlatırken tut elimi uykuya dalıp gitsem bile bırakıp gitme sakın beni…..Diyor şarkıda…
Hiçbir zaman anlatmadın o masalı bana,ve gördüğün ilk engelde elimi bırakıp kaçtın.Şimdi bende açtığın o yarayı hiçbir şeyle kapatamıyorum.Çok canım yanıyor.Arada kaldım.Sevmiyorum seni.Ama Allah kahretsin ki nefrette edemiyorum.O kadar istediğim halde nefret edemiyorum.Arada kalmak ne kötü bir şeydir bilir misin?
Hiçbir ev,’hiçbir şehir mesken olmuyor bana’ diyor ya Onur Akın şarkısında.Biliyorum ne demek istediğini ben.Hem de yıllardır biliyorum.Yerimde duramıyorum.Yerleşemiyorum.Hep gitmek isteği.Hiç bir gönle giremiyorum.Sanki girersem gitmemi engelleyecekler.Kaçamayacağım girersem. Ama her defasında nereye kaçarsam kaçayım beynimde buluyorum o düşünceleri,içimde buluyorum o hatıraları,hep yanımdaymış oysa onlar.Yepyeni bir eve,yepyeni bir şehre taşımışım sadece onları ben omzuma
yükleyip.Hamallıkmış benim yıllardır yaptığım sadece.
Acıyor canım yine.Bambaşka bir sebepten belki.Ama ben yine sana kızıyorum.Yine suçlu seni buluyorum baba.Hayatımda çektiğim tüm acıların faturasını sana kesiyorum inadına.Evet bir başkasına kırgın,hatta kızgınım şu anda.Ama yine suçlu sensin.Çünkü senden bulamadığım,göremediğim ilgiyi başkalarından istiyorum.Ne kadar ilgi gösterebilir ki bana?Sana yapamadığım şımarıklıkları,kaprisleri bir başkasına yapmaya çalışıyorum.Ve her zamanki gibi tökezliyorum.Sen sevmediğin için ilgilenmedin benimle…O da yeterince sevmediği için ilgilenmeyecek diyeceğim ve bitecek… Bu da bitecek biliyorum ve ben yine bu şehirde de durmam artık deyip onun yükünü de alıp omuzlarıma kim bilir nereye taşıyacağım.Hamalım ben baba.Bu hayatta sanırım başardığım tek şey bu.İyi bir hamal oldum.Sevinebilirsin……Gurur duy benimle baba bir hamal yarattın kızından…