Hikayenin başı da bu yerde başladı, sonu da bu yerde bitmeli. Seni tanımam gündüze doğan bir güneşti sanki. Akşam olsa da etrafımda bir ışık vardı. Bu yerde sıkıştırılmış konsantre zamanlarla tanıdım seni. Acele ettiğim sözcükleri harcarken, dikkatsizce güzel di seninle geçen dakikalar ve çabuk bitiyordu.

Kavgalar olmadı öyle aramızda uzun uzun. Birbirimizi yeni tanıyorduk ve ince düşünüyorduk her şeyi. Daha birbirimize tam anlamda ısınmamıştık. Isındığımızı sanıyorduk sadece. Sevgi insanın kontrolü dışında bir içgüdü idi. Sen sevdiğini haykırıyordun, haykırışın bende yankılanıyordu. Anlam veremediğim bir sebep vardı beni bırakmana. Birden soğudun, buz gibi oldun. Kaçtın benden, gelmedin geri. Bekledim geceleri. Bana sevmiyorum dedin, yalanmış dedin.Ağlayamadım. Çünkü gözyaşı kalmamıştı bir damla bile.

Bir gün geleceğini biliyordum. Haber etmişsin gelsin demişsin. Seni ilk kez gördüğüm yerde yine hiçbir şey olmamış gibi buluşmak istemişsin. Yaptığımız bir takım hataları yapmamak için yaşadıklarımızı tekrar baştan yaşamak istemişsin. Aynı yerde o seni ilk kez tanıdığım ablanın dükkanında, duyduğum en güzel haberdi hayatımda. Sevinmek kelimesi az kalırdı düşüncelerimi ifade etmeme. Evden nasıl çıktığımı anlamadım sana koşarken. Çünkü ben sensiz bir dakika yapamazken 3 hafta sensiz yaşamıştım. Merdivenleri inerken sana olan aşkıma çıkıyordum. Koşmak ne kelime uçuyordum. Apartman geride kalmış sokağa fırlamıştım. Aramızda artık saniyeler kalmıştı. Sana koşuyordum. Karşıdan karşıya geçerken birden hiç fark etmediğim hızla gelen bir araba altında kalmışım. Hatırlamıyor aklım. Oracıkta yığılmış bedenim, çok hızlıymış araba. Çocukmuş süren bir delikanlı. Oysa sana az kalmıştım. O gürültülü sokakta inleyen fren sesiyle çıktınız dışarı, baktınız ve gördünüz kanlar içinde yatan aşkını. Fren sesinden sonra ikinci duyulan senin çığlığın oldu sessiz sokakta. Benim sana aldığım sevinçli ve hızlı adımlarda sen yerde uzanan bana acılı ve hızlı geldin. Bitmiştim sana gelmeden son nefesimde. Seni son bir kez göremeden tükenmişti sevgi sözcüğünü zikredecek nefesim. Artık orada değildim, gitmiştim. Ama mutlu gitmiştim. Bana söylediğin seni sevmiyorum sözcüğünün yalan olduğunu, seninde beni benim seni sevdiğim kadar çok sevdiğini anlamıştım. Hayatta olmak istediğim gibi sevenim olarak bu dünyayı terk etmiştim. Bu dünyada seni bekliyordum, umutsuz ve mutsuzca. Şimdi diğer tarafta seni bekliyorum mutlu ve huzurlu.