İçimden gemiler kalkar senin limanlarına…,
Fırtınalar ve savaşlar atlatmışcasına yorgun,
Ve eve dönmüşçesine dingin herbiri…
Herbirinde bekleyenlerinin olduğunu bilmenin mutluluğu,
Ve mutluluğa geçkalmışlık hepsinin çentiklerinde…

İçimden gemiler kalkar mutluluğa..
Yelkenleri salıp rüzgarlara
Hiç düşünmeden gerdekileri ve hiç bakmadan ardına,
Yol almak fersah fersah
Ve her fersahta bir adım daha yaklaşmak sana..

Gemiler kalkar senin limanlarında bekleyen yolcuları almaya…
“Yelkenler foraa” diye haykırır içimdeki heyecan.
“Yelkenler foraa”.
Bir an önce varmalıyız derin sulara..ve dinlenmeli yorgun gövdelerimiz..

Oysa varıldığında anlaşılır derin suların bizi özlememişliği…
Ve hiçbir yolcunun aslında bizi beklemediği..
Bir hayali düşlemişliğin hayalkırıklığı yaşanmaya başlar yorgun yelkenlerde..
Ve geri dönüş düdüğü çoktan ötmüştür içimdeki derinliklere..

Birdaha hiçbir limana varamayacağını bile bile yorgunlaşır omurgalar..
Oysa alıkşkındır fırtınalara yüreğimiz..yada alışmaya başlamışlık bizimkisi....
Beklenmemişlik acıtır yüreğimizi aslında, ya da daha acısı geçkalmışlık…

İçimden gemiler kalkar senin limanlarına….
İçimden gemiler kalkar geç kalınmışlığa….
İçimden gemiler kalkar yalnızlığıma…
İçimden gemiler kalkar………..
Ve bilirim dönmeyecekler bir daha…