İstanbula kar yağıyor usul usul.
Boş sokaklara ben yağıyorum peşinsıra.
Sen ezip geçtikçe kaldırımları,izlerini takip ediyorum adım adım…
Istanbula kar yağıyor
Ve içim titriyor usul usul
Soğuk içime işliyor sanıyorum
Oysa yokluğun ellerimi buz tutturan,
Şimdi daha iyi anlıyorum…

Istanbula yanlızlığım yağıyor
Benim istanbulum oluyor o şimdi,
O boş sokaklar benim..
Istanbul benim; bizim ıstanbulumuz…
Kar içime yağıyor aslında, çünki ıstanbul içimde..
İçimde hiç görmediğim bi yerde…
Görmezden geliyorum olmuyor,
Aslında istanbul bana soğuyor…
Yokluğunu kar edip;
Soğuk yapıp ellerini içimi ısıtıyorum..
Istanbul benim ıstanbulum şimdi,
İstanbul’a kar yağıyorum…