Şahsenem

Ilk yudumda hatırlamalıydım
Yatağında zehri fışkıran suyun tadını
Sonra gözlerinden bir adım öteye varabilmeliydim
Nazende bir mutluluğu
Silebilmeliydi pervasızca cismim
Şahsenem;
Sana yeni oğullar devşirmeliyim
Haritanın en temiz yerinden
Sen tanırsın oğullarını bileklerinden
Anasısın buraların...
Yeniliyor boğazıma tıkanan kör yumruğum
Ve kovuyorum doğurduklarını eteklerinden
Buz gibi soğuyor aramızda yükselen merdivenler
Suyum tükeniyor şahsenem!..
Doğurdukların ellerinde yabancılaşıyor
Ki sen anasısın buraların şahsenem,
Oğullarını tanırsın bileklerinden
Kan fışkırıyor çografyanın en temiz yerinden
(ellerinin değdiği son yerden)
Sen anasısın buraların Şahsenem

Oysa ben hiç buralı olmadım....


Şahsenem..

İçimin ağrıları senindir.
Senindir gülüşlerinin aydınlattığı keder..
Kefen biçerken sessizliğin ömrüme
Kuşların kanatlarına yazılır son nefesim…
Ki bilirsin şahsenem
Ağuları doğunun hep gül kanar ya ellerinden
Ay düşmez gecenin sabahında…
Bilirsin şahsenem
İçimin temmuz ihanetlerini…
Dağ kokusu betiminde
Güz yanığı şu pus gecede
Trabzanlardan düşen benim şahsenem
Tut beni…



24.10.2006/29.12.2006

istanbul

mehmed asım