Paradigma
Suskun ağrılı.
Çiyan yüzlü
Hayın bakışlar
Kelimelerin ardına saklanmış pis yüzler
Bıcak sırtımda geziyorum
Bileklerimden kan sızıyor
Bilmiyordum
Dost sandığımın içinde ki namert yüzü
Aynam kırık
Düş kırık
Umud kırık

Gitmekten başka yol yok.

Çıkılması gereken yollar vardı
Dost sanılan eller yüreğimizde
İçimin karalığı ellerin yüzündenmiş
Bilmiyordum
Bilmiyordum dost sandığımın namert olduğunu…

Gördüm işte
Açıldı karanlığın perdesi
Düştü maskesi namert ellerin
Düştü düş sanılan bir uykunun
Nefesi…
Uyandım ve bildim
Dost sandığım yüzlerin namert olduğunu…

Sığıntı değildim bahçenizde
Limanlarınıza fırtınalardan kaçmamıştım
Ardıma fırtınalar saklıyordum
Bilmiyordunuz!

Burada işte yüzüm
Tam karşınızda duruyorum
Elimde suskunluk çığlıkları
Kendime saklıyorum tüm fırtınaları
Siz rüzgarımı bile hak etmediniz…

Mehmed asım erdoğmuş

“sandıklarım sandıklarım açılsın sandıklarım
Hayvandan beter çıktı insandır sandıklarım”…Ö.Hayyam