Senin yok ki bence beş karış
ağzın,
Ovalarında da yanar döner ışıklar,
Özünden doğan çocukların var kanları
renkli,
Uzanmışlar aklımın
alamadığı çözletilere,
Senin yoktur bence yüzünde boya,
O zaman feragat etmek çok da nezih bir manevradır,
Süpriz hediyeler kazanma fırsatından..

Geceleri depremler olur gökyüzünde,
Biz anlayamayız malum kıçımız
yeryüzünde,
Bence sen çok da zekisin farkındasın,
-Ben sallıyorum o masayı-
Olur ya gecenin kepekleri düşer diye,
Çünkü üşür gece,
Gündüze hakaretler savururuz,
Biz geceyle her gece..

Onlar basamağı iki, birler basamağı bir
artık,
Bizler basamağı bir, onlar basamağı çok
lakin,
Ve bence az kapısı yok bu yalının,
Olmadı denize bakar,
Bir bir denize akar,
Yangın merdiveninin basamakları..

Bence kırk tane ayağın yok senin,
Yoksa,
Değildir de kıpır kıpır,
Derisinden terini,damarından kanını
satanları,
Aynı tekerleği döndürmekten aklını
unutanları,

Bence senin bilmediğin bir beş vakit namaz,
Ve kelebek bilseydi bir gündür ömrü,
Korkmazdı gölgesinden,
Mazur gör tabi üç beş hesap bizimkisi,
Kan var biraz,biraz ölüm bilirsin,
Ama nasıl öpüşülür bilmezsin,
Ve bence ağzın bile yok senin..

Elim ve dilim bir oldu gitmez oldu başka yere,
En arabesklere bile selamınaleyküm der oldum,
Garipsemedim değil,
Hele ki doğru mu yazdım onu bile bilmezken,

Gerçi duvar,
Duvar üstünde çatı,
Çatı altında insan..

Hep aynı,
ve dahi,
Bu kabına sığmayan, bu düşünceler,
Ölçülemeyen bu beşeri yoğunluk..

Hep aynı..

Hayalimde canlanıyor aslında,
Bir naylon poşet dolusu insan,
Dur hanım diyor bir ses,
Ayır onları bir kenara,
Onlar tam mangallıkmış..
Üstüne de bir iki parça aşk atarız,
Bir de yanına yetmişlik açarız..