Sığınağım Gece

Bunca yıl gündüze sığındım hep,
Nedenini hiçbir zaman bilmeyerek,

Oysa Güneş her sabah uyandırırdı geceyi,
Bolca simli koyu perdeyi usulcacık aralayıp,
Ve sonra sinsi bir gülümsemeyle ortaya atardı,
Tüm yanlışlıkları, tüm yanlışlarımı.

Gece ise saklar ve huzura dönüştürürdü,
Hayatın kalbini kaplayan tüm kara lekeleri,
Gün çat kapı çıkıp gelene değin.

Sır saklayamayan sadakatsiz bir dost oldu,
Gün benim için ancak,
Geceler ise kuytu bir köşe oldu sığınacak.